Żołnierze! Stoicie na posterunku najcięższym, jaki wypaść może polskiemu żołnierzowi. Bez błyskotek zewnętrznych, które daje wojsko, bez moralnej satysfakcji walki z wrogiem, pierś w pierś i oko w oko stoicie zagrożeni zewsząd przez niewidzialnego nieprzyjaciela jak żołnierz, postawiony na posterunku, powszechnie uważanym za stracony.

    Lecz, żołnierze, gdyby Was brakowało, brakowałoby koniecznego nieodbicie w każdym wojsku ogniwa. Brakowałoby tego tonu, który jedynie czyni wojnę — wojnę narodową i zespoloną najściślej z tragicznymi tradycjami walk naszych ojców i dziadów. Powiem więcej! Gdy o mnie idzie, o mnie, którego obwołujecie swym naczelnikiem, to właśnie Wy, dzielni żołnierze, godzicie mnie z ciężkim losem, który mi wypadł podczas tej wojny. We własnym więc imieniu i imieniu wojska, któremu przewodzę, dziękuję Wam za Waszą pracę.
                                                                                                                                      Józef Piłsudski

    Nie wiem, co by nastąpiło, gdyby weszli do Warszawy z proklamacją przywrócenia niepodległości Polsce, ale weszli oni tylko z listą długiego szeregu przestępstw, za które grozi kara śmierci, i z rekwizycjami artykułów żywności. Ludność. której wiara w niezwyciężoną moc Rosji została silnie zachwiana i która z pewnym zaciekawieniem przyglądała się dalszemu rozwojowi wypadków, poczuła się zawiedziona i wróciła z czystym sumieniem do moskalofilstwa.

  "Sokół" jak wiadomo utworzył się w Galicji, później organizacja ta przeniesiona została do Ameryki, dalej "Sokół" powstał w Poznaniu i wreszcie dopiero w końcu 1905 i w początkach 1906 roku grono osób dobrej woli i energicznego ducha, uzyskało zalegalizowanie "Sokoła" w Kongresówce. Zasadą główną i hasłem "Sokoła", od początku zaznaczonym w pierwszym jego statusie, było wychowanie fizyczne młodzieży na zdrowych obywateli ojczyzny. Niedługo jednak cieszyli się "Sokół" legalnym swym istnieniem w Królestwie, już w 6 miesięcy po zalegalizowaniu władze rosyjskie spostrzegły się, iż może kiedyś nowe niewinne, zdało się wtedy, towarzystwo gimnastyczne, w niedalekiej przyszłości stanie się niebezpieczne dla ich spokoju, więc zamknięto bez długich ceregieli towarzystwo. Wtedy "Sokół"  po raz pierwszy przeszedł do działania konspiracyjnego. Już wtedy też zaczęto po trochu wprowadzać w ćwiczeniach członków tych towarzystw, oczywiście pod pieczęcią najgłębszej tajemnicy, musztrę wojskową. I oto, pomimo iż oficjalnie aż do czasu okupacji niemieckiej "Sokół" nie istniał, gdy nastała dla kraju potrzeba zorganizowanych wojskowo kadr, z początku dla służby milicyjnej, "Sokół" pierwszy odpowiedział na wezwanie - on to był głównym organizatorem i prawie w całości obsadził swymi członkami utworzoną po wyjściu Rosjan i przed ostatecznym ugruntowaniem się okupacji niemieckiej straż obywatelską w Warszawie i całej Kongresówce.
   Niemcy z początku nie sprzeciwiali się wcale oficjalnemu odrodzeniu "Sokoła" i jakiś czas towarzystwo znów istniało legalnie. Jedak już po 1917 r., jak straż obywatelska, tak też i "Sokół" zostały oficjalnie rozwiązane.
    Od tej chwili właśnie na zasadzie tego porozumienia przy współudziale instruktorów z grona członków POW [Polskiej Organizacji Wojskowej - red.] - oficerów legionowych - zorganizowane zostały kursy tajne podoficerów, po których ukończeniu 185 sokołów otrzymało świadectwa podoficerów i stworzyło pierwszą kadrę instruktorów, aktywnych uczestników i kierowników przewrotu 11 listopada.

    Przejęci niezłomną ufnością w ostateczne zwycięstwo ich broni i życzeniem powodowani, by ziemie polskie przez waleczne ich wojska ciężkimi ofiarami rosyjskiemu panowaniu wydarte do szczęśliwej przywieść przyszłości, Jego Cesarska Mość Cesarz Niemiecki oraz Jego Cesarska i Królewska Mość Cesarz Austrii i Apostolski Król Węgier postanowili z ziem tych utworzyć państwo samodzielne z dziedziczną monarchią i konstytucyjnym ustrojem. Dokładniejsze oznaczenie granic Królestwa Polskiego zastrzega się. Nowe królestwo znajdzie w łączności z obu sprzymierzonymi mocarstwami rękojmię potrzebną do swobodnego sił swych rozwoju. We własnej armii nadal żyć będą pełne sławy tradycje wojsk polskich dawniejszych czasów i pamięć walecznych polskich towarzyszy broni we wielkiej obecnej wojnie. Jej organizacja, wykształcenie i kierownictwo uregulowane będą we wspólnym porozumieniu.

    Sprzymierzeni Monarchowie, biorąc należny wzgląd na ogólne warunki polityczne Europy, jako też na dobro i bezpieczeństwo własnych krajów i ludów, żywią niezłomną nadzieję, że obecnie spełnią się życzenia państwowego i narodowego rozwoju Królestwa Polskiego.

   Wielkie zaś, od zachodu z Królestwem Polskim sąsiadujące mocarstwa z radością ujrzą u swych granic wschodnich wskrzeszenie i rozkwit wolnego, szczęśliwego i własnym narodowym życiem cieszącego się państwa.