Kościoły i związki wyznaniowe

Organizacja duchowieństwa żydowskiego w Polsce

Statut Związku Rabinów Rzeczypospolitej Polskiej (fragm.), Warszawa, 8 listopada 1921 r.

I. Postanowienia Ogólne

1. Związek nosi nazwę: „Związek Rabinów Rzeczypospolitej Polskiej” i posiada pieczęć w języku polskim i hebrajskim, odpowiadającą tej nazwie. 
2. Działalność Związku rozciąga się na cały obszar Rzeczypospolitej. Siedzibą zarządu Związku jest st. m. Warszawa. 
3. Związek ma na celu podniesienie duchowego i materialnego stanu duchowieństwa żydowskiego, jako też wspólną pracę nad podniesieniem religijnego życia ludności żydowskiej oraz czuwania nad wychowaniem młodzieży w duchu religijnym.
4. W wykonaniu wskazanych w 3. zadań Związek ma prawo – z zastosowaniem się do istniejących praw i przepisów:
a) obrony praw religijnych ludności żydowskiej, np. dotyczących przestrzegania świąt, obrzędów, przykazań moralnych itp., drogą krzewienia zasad religijnych przez wydawanie stosownych dzieł, czasopism, odezw, wygłaszanie kazań, odczytów itp.,                          
b) przedkładania władzom państwowym i Radzie Religijnej gmin żydowskich memoriałów i projektów sprawach religijnych i oświatowych, sprawach związanych z organizacją i życiem gmin żydowskich itp.,            
c) dążenia do podniesienia moralnego autorytetu rabinów w gminach, między innymi i przez uniezależnienie materialnego bytu rabinów od rzezaków,                                             
d) polubownego pośredniczenia w sprawach między rabinami a zarządami gmin lub rzezakami,         
e) obrony materialnych interesów rabinów,                                                 
f) udzielania członkom i ich rodzinom pomocy materialnej i założenia w tym celu kasy wzajemnej pomocy.
„Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego”, 1922, nr 9, poz. 79.

Galeria

Strona wykorzystuje pliki cookies dla lepszego działania serwisu.
Możesz zablokować pliki cookie w ustawieniach przeglądarki.